Emmi Şiiri - Duran Doğan

Bir topal eşekle oduna giderdi
Günlük bir kucak odun ederdi
Ne gamı ne kederi yoktu derdi
Gününü gün eder giderdi emmi.

Bazen keçi bazen koyun güderdi
Kimseye dert yanıp söylenmezdi
Aç kalır, veren olursa bazlama yerdi
Kimse anlamadı seni emmi.

Büyükleri sayar küçükleri severdi
Yüzünde tebessüm hep gülerdi
Ne isyan eder ne de söverdi
Öylede sabırlıydı emmi.

Çalışıp siyecinen bir bahçe çevirdi
Kırk yılı tek başına yaşayıp devirdi
Yoldan gidene bostan toplar verirdi
Yoksuldu ama cömertti emmi.

Tımar edip ağaç dikti meyve yetirdi
Gitti geldi ömür törpüsün bitirdi
Yontup yongalayıp sonun getirdi
En sonunda ömrünü bitirdi emmi.