Emine Özbakır Şiirleri - Şair Emine Özbakır

Manasız Bakış

Bazen dalıp bakıyorum penceremden,
İnsanlar karınca misali gözlerimde.
Kimi; hızlı hızlı koşuşturuyor,
Kimi; aheste aheste….

Neden?
Neden kapatır karanlıklar,gündüzleri?
Perde,perde; akşam olunca.
Neden hüzün çöker yüreğime?
Güller açarken gündüzleri
Gece olunca

Yasak aşk
Ben yasak dünyaya gelmişim.
Anam doğmamı istememiş.
Babam – olsun demiş.
Yasak oyuncaklar içinde.
Gülmek yasakmış,

Aklım fikrim hep sende,
Seninki de kalsın bende.
İkimiz bir olalım, tabuları yıkalım.
Şu yalan dünyanın anasını satalım.
Gir gönlüme, gel sokul.
Aşk sevgi, bende bol.

Bekledim, gelmedin.
Oysa giderken; - Gelirim. Demiştin.
Senden doğacak güneşi boşa bekledim.
Seninle başlardım güne,Gün batımında da seninle.
Ay tutuldu bu akşam, sana yenik yüreğimde.
Ruhum karanlık, gönlüm çok kırık.

Merhaba! .....................
HANİ BİR YEĞENİN VARDI YA,
DÜN SENDE RASTLADIM ALAY ETTİ, GÜLDÜ DURUMUMA.
SENİ SORMUŞTUM OYSA.
AYAKÜSTÜ ŞUNDAN BUNDAN,DERKEN BİRLİKTE OLUŞUNUZDAN.
-KISKANDIM. DEDİM. ŞAŞKINDI AAA ÇOK SAÇMA.

Sevmeyeceğim
Artık konyaaltından geçmeyeceğim
Rastlasam da yolumu değiştireceğim.
Ne sevgi, ne şefkat ver demeyeceğim.
Bundan böyle seni sevmeyeceğim.
122. sokak da seni bıraktım.

Kumarda kaybeden,aşk da kazanırmış,
Şansım yoktu ne aşk, kumardan yana.
Kaybettim varlığı, tükettim aşkı
Bana kalan; bir yoksulluk, bir yalnızlık bedava.

Olmayacak duaya avuçlar açtım,.

Lesya
Aşkım benim. umutsuzluğum.
Yalnız seninle dolu ruhum..
Sevdiğimi anlardın,
eğer olsaydı biraz duygun.
Lakin sen duygusuzsun.

Sen Degil misin?


Sen öyle bir kelebeksin ki, dokunmaya kıyılmaz.
Sen sevda bahçesinde açan bir çiçek,
koklamaya doyulmaz,