Emine Gezer Şiirleri - Şair Emine Gezer

Bakma maskeler takıp, gülücükler saçtığıma,
Konuşmadığımız her gün,
Konuştuğumuz o güzel günlerin
Yaşanmıyor oluşunun ağırlığında eziliyorum.

Sanma ki yüreğim kayar bir başkasına,

Kırık bir kalem ve loş bir lamba
Bana ilham olabilecek tek şey kalp atışlarım galiba
Umut uzağımda bir o kadar da yakınımda
Kalemim bir sarhoş misali dolanır oradan oraya
Zamanın vardiyalığına dalmışım kendimce
Şahit oluyorum sensizliğin sensizliğe teslim oluşuna

Bir mum yakılı içimde
Korkularım gibi titrek bir ışığın gitgelleri beliriyor sessizliğimin gölgesinde,
Dilimin ucunda bir isim, devamlı aynı sancılı duyguyu yaşatıp duruyor takılı kalmış gibi.
Önce insanlar yok olmuş daha sonrasında hatıralar birer birer zihnimde

Okuyabiliyorum hüznün derinliğini gözlerinden
Görebiliyorum içten içe mutluluğa hazırlanan yüreğini
Dokunabiliyorum o hiç kimsenin haberdar olmadığı en ince zevklerine
Her gün biraz daha keşfediyorum seni bu muazzam şiir sözcüklerinden

Pay çıkartıyorum belki de çoğu zaman

Hiç aklına gelmez mi hani kalbinin hiçe saydığı gülüşlerim
Dilim günden güne çözmeye başlasa da tutukluluğunu
Şarkı söylemeye cesaret edemez bilirsin
Oysa sen ne güzel bir şarkısın tüm hücrelerimle ezbere bildiğim

Hayallerimi sömürmekle meşgul gerçekler

Sesini,gözlerini
Hatta hiç bilmediğim kokunu bile
Seni bekliyorum hâla beni ağlattığın o yerde
Gidemiyorum oradan susuyorum sensizliğe

Yürüdüm, yürüdüm dar sokaklarda
Yürüdüm dar sokaklarda
Sen yokken hep üşüdüm
Senin olmadığın anılarda

Şizofreniyim
Her sokak başı sen
Oysa bilirim ne zamandır yoksun sen
Hep uzaksın benden

Kaybettim benliğimi sen işledikçe kelimeleri nakış gibi
Teker teker hesaba çektim bu gece birkez daha kaçak yaşayan hislerimi
Susturmaya çalışıyorum gör bak
İçimde haykıran tüm sessizliklerimi

Hangi cesaretle devrim niteliğinde kaleme aldım seni

Yüreğim çırpındıkça hüznün en tenha kuyularında
Dilim zikretmeyi bırakmayacak ismini
Bu sessizlik susma sanatının en usta şairi yapacak beni
Gözlerinde kaybettiğim bir benlik var
Aklımda gülüşün oysa oydu akılsızlığıma neden olanım
Şimdi dönüşü olmayan keder diyarına gidiyorum