Emin Kuzucular Şiirleri - Şair Emin Kuzu ...

Aklımı fikrimi, bozup da gittin;
Sanki gidişinle, kâr ettin Elif.
Olanca sırrımı çözüp de gittin,
Şu ciğer pâremi, pâr ettin Elif.

Alazken harlandım, ateş misâli.

*

Ağır git de, dosta selam salayım.
Anla beni tren kölen olayım.
Uğruna baş koyup, rayda öleyim;
Versem dertlerimi taşır mısın sen?

Ruhumu birlikte koydum kabire,
Bundan sonra, sohbet neye yarar ki.
Yaşasam da zorlayarak habire,
Senden ayrı, ebed neye yarar ki

Nefesin direkmiş; dama, haneye.

*
Kötü zamanımda kaptın.
Sana hoş geleni yaptın.
Adeta gurura taptın,
Kör ol nefsim, kör ol emi.

*

Bu yerden tezkere alanlar oldu.
Hayatı yarıya bölenler oldu.
Bir kalleş kurşuna ölenler oldu,
Kin ve nefret kokar, hant ova dağı.

*

Gerçeği bilin acı.
Yaratığın muhtacı.
Gönüllerin ilacı,
Sevgimi verin bana.

Haneye er doğdu, tatlı ver dosta.
Bilmezler sabiyi, yaralı hasta.
Ölümcül yaşamak, zor bir makasta,
Olmamış ben gibi, öksüz ve yetim,
Tuvaldeki resmim, gamlı suretim.

*
Kalbimin çıbanı beynimin uru,
Seni anlatmaya lügat yetmiyor.
Sensiz hane ocak bile tütmüyor,
Seni anlatmaya lügat yetmiyor.

*
Nedir bu ıstırap, yüreğe inen.
Seni de onu da, Allah yarattı.
Dağ gibi yüreğin, volkandır sinen;
Seni de- onu da, Allah yarattı

*

Biz gelmişiz şu dünyaya.
Bilmez miyiz edep hayâ
Hani nerde; sağlam maya?
Ar edelim, birazcık ar…