Kendini acıya adamış gülmeyi unutmuş insanlara bir umutbir ışık olması dileğiyle yazılmış bir şiirdir bu.Eğer kendini bu şiirde bulup gülümseyen birisi varsa ne mutlu bana.
Gülüşünle ışık ol bana,
Bir ışıkda sen saç dünyama.
Durma n'olur Allah aşkına,
Bir kez de benim için gülümse.
Gülüşün kainatıma ışıklar saçsın,
Gelirim diye ümitler verdi,
Sevgilim sende avuttun beni
Hani unutmak kitapta yok derdin,
Sevgilim sende unuttun beni.
Esip geçtin yeller gibi,
Hep bir uçurumun kenarında açtın.
Bir yanında uçurum
Bir yanında dik yamaçlar.
Küçücük köklerinle sarıldın hayata.
Bir sabah güneşi gibi.
Okyanuslara ışık saçtın.
Sen benim ilk baharımdın.
İlk çiçeği ben sende açtım.
Sen benim ilk sabahımdın,
İlk gözlerimi ben senle açtım.
Ben bilmezdim ateşsiz yanmayı,
Sen gittiğin gün başlayacak
Hayatla kavgam.
Ben belki yenileceğim
Ama asla eğilmeyecek sevdam.
Sen gittiğin gün başlayacak kıyametim,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!