Ne bahara erdim ne kışım bitti
Ayazla örülmüş kaderim benim
Benimken bir zaman bırakıp gitti
Vuslat sız yazılmış kaderim benim
Artık bülbül güle figan etmesin
Üzülme kadınım, sakın üzülme
Bu dünya dertler, çileler dünyası
Kime dokunsan bin ah işitirsin
Üzülme kadınım, sakın üzülme.
Otuzüçünde başladın çileye
Hiç darmadağın olmadım, şimdiye dek
Saçılmadım tesbih taneleri gibi yerlere,
Bile bile soktu seni yüreğime kahpe felek
Vazgeçtim artık, açmayacağım kalbimi kimselere.
Ben seni sevdim, sevgim bana ne verdi ki
Şu perişan halimle bırakma beni
Tahammül edemem yıkılırım ben
Elimde değil ki sevmişim seni
Senden ayrılamam kahrolurum ben
Seninle dünyanın tadına vardım
Bir zamanlar uğruna her şeyimi vermiştim
Kalsın hepsi helaldir benden sana hatıra
Buralarda duramam ölümüne sevmiştim
Tek kalbini ver bana kalsın senden hatıra
Bir daha sevmeyecek çekmeyeceğim sancı
Seninle doğdum, seninle öleceğim
İnan, yanımda olsan da, olmasan da,
Tek senle ağlayıp, senle güleceğim
İnan, yanımda olsan da, olmasan da.
Yoluna bakmaktan yoruldu gözlerim
Daha henüz açmamış
Tomurcuk gül gibisin
Sevdaya ağlamamış
Yavru bülbül gibisin.
Beyaz karlarda açan
Saklarım içimde vuramam dışa
Yanarım edemem iki kelime
Muhtaç ettin beni zemheri kışa
Üşürüm sessizce kendi halime
Bulutlar yorganım aşkınsa kilim
KENDİMİ BULDUM SEVGİNDE
Bir daha sevemem derken kapıldım
Kanatlandım yine aşkın yeline
Yudum yudum içtim aşkını tattım
Kaybolmuş kendimi buldum sevginde
Yazlar senin olsun kışlar kalsın bana
Feda olsun dünya tüm her şeyim sana
Yeter ki ayırma gözlerini benden
Sundum aşk meyini iç iç kana kana
Aşkından sarhoşum görmüyor gözlerim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!