Engelseniz insanın düşünerek üretmesine,
Üreterek çoğalmasına,
Çoğalarak olmasına
Ne önemi var maskelerinizin?
Çıkarın atın!
Zorlukların değil, kolaylıkların;
Hüzünlerin değil, neşelerin;
Ayrılıkların değil, kavuşmaların
Şiirini yazmak istiyorum…
Kıskanılan değil, saygı duyulan;
Yaşıyorsam eğer,
İnsanı sevebilmeliyim, insan olduğumdan;
Doğayı sevebilmeliyim, insan olmayı bildiğimden;
Başımı dik tutmalıyım ihtiyacım olduğundan.
Yaşıyorsam eğer,
Dur diyebilmek gerekir engeller yığanlara,
Kapıya dayanan zorbalara,
Bahçeye giren sahtekârlara.
O nedenden,
Zor iş be akıl adamı olmak.
Direnmek gerekir karanlığa sürükleyene,
Aşk ile
Aşk ile çalışmıyorsan,
Yani, dokumuyorsan kumaşı
Kalbinden kopan iplerle ve sevdiğin giyecekmiş gibi,
İnşa etmiyorsan bir evi
“Ben aydınım” sözünü diline doluyorsan,
“Ben bilirim”’i şarkına isim yapıyorsan,
Yol arkadaşlarını küçük görmeyeceksin,
Onların küçülmesiyle büyüme olmayacağını unutmayacaksın…
Dünyaları senin yarattığını sanıp,
Yokuşlara sürüyorsunuz, pes edeyim;
Kızdırıyorsunuz, kendi halinize bırakayım;
Çabalıyorsunuz, nefret edeyim diye.
Ama ben insanları çok seviyorum…
Kolay gelmedim bu yere,
Neymiş efendim;
Emanet etmemeliymişim kelimelere,
Umuda yelken açan,
Mutluluğa koşan,
İnsana ait olan düşüncelerimi…
Sahte yüzleriniz;
Kibriniz, ukalalığınız;
Yalandan kuleleriniz yok ise
Ben sizi gerçekten seviyorum…
Başkalarının mutsuzluğu, mutluluğunuz;
Cesaretse aradığın,
Bileceksin ki,
Güçlüye ezilirken kaybettiğini,
Güçsüzü ezerek bulamazsın…
Bunun böyle olacağını söyleyen,
Senin gönül gözünü kör eden,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!