Emelsizliğim... Şiiri - Volkan Ateş

Kırılmış aynaların ardında ellerin
Gün doğumundan gelme zamansız gülüşlerin
Suyun toprağa verdiği candan öte varlığın
Anlamsızlıkların anlam buluşu ellerinde
Emelsizliğim ümitsizliğim
Sarmış dört bir yanımı gözlerin
Sen
Deniz kızı
Gönlümde açtığın
Kapanmayan hasretinden haberin var mı
Kırılmış aynaların ardına sinmiş yüzün
Eksikliğim bundan
Aramaktan bıkmadım seni
Özür göğünde vatanımın
Kanatlarımın gücünün yettiği kadarıyla değil
Varlığımın tümüyle aramaktan bıkmadım seni
Bilmezsin sen
Bilemezsin içimdeki kara kışa nasıl dolduğunu
Bilmezsin sen
Bilemezsin uykusuzluğuma giren kabusları
Aynaların ardında gözlerin
Bilmezsin sen
Bilemezsin içimde çıkan yangınları
Dünya var olur mu güneş olmadan
Dünyam var olur mu gülüşün olmadan
Kırılmış aynaların ardına sinmiş
Emelsizliğim
Seni anlatmak seni
İçime sinen bahar kokusundan
Gözlerime dolan gözlerinden başka ne olabilir ki
Deniz toprak ateş hava su olmuşum
Yalan hepsi yalan
Leyla olduğum Mecnun olduğum da yalan
Sakınmışım çaresizliğimden seni
Seni anlatmak seni
Bir gecenin tek bir sabahı
Bir sevdanın tek bir anahtarı
Emelsizliğim
Eksikliğim
Yalnızlığım
Kırılmış aynaların ötesinde kalbin
Zamansız kırılmış sonsuza yazılmış
Barış güvercininin kanadına düş olmuş
Sen
İçime dolan bahar yağmuru
Sen
Emelsizliğim
Eksikliğim
Yalnızlığım
Yarım kalmış yanlarım korkularım
Sonsuzluğun kapısında senli sabahlar
Ve
İçimde dinmek bilmeyen fırtınam
Seni anlatmak seni
Sen
Her gece yüreğine melekler konan
Sen
Emelim
Sen
Sonsuzluğum başlangıcım bitişim