Karanlik topraklara gomuldum
Askimizin baharinda
Cevap alamadim
Sordum kendi kendime, neden diye
Derin bir sessizlige burundum adeta
Beni, göz kirpmadan,
öldürdügün günden beri,
seninle ilk defa yollarimiz
bir yerde kesisti.
aval aval yüzüne
baktigima bakipta,
Bundan yıllar önceydi
Tam unutamamıştım seni
Söndürememiştım ateşini
Dolduramamıştım yerini
Kalbim aciyor hala...
Karmakarışık geçen yıllar
Ve sana rastladıgım o gün
Herşey ne kadar da güzeldi
Ama bi anda bitiverdi.
Mazi olduk sen ve ben
Simdi yoksun, yine yoksun, neden?
Ama buna alismaliyim simdiden
Sensizlik oyle zor gelir ki birden
Sensizim yine sensizim
Dertliyim ama kime ne benim derdimden?
Vedalari agir olsada
sevdalar asla yük degildir sevenlere
bazan hayatin getirdigi
mecburi ayrilik sürprizi vardir
seven ya kalir gidenin yasini tutar
yada kalarak gider kendi canini yakar.
Aska boynum kildan inceydi
sana degil ben askima
verdigim sözü tuttum.
Unutmak isteseydi kalbim
coktan seni unuturdum.
Ama kalbimin sesine uydum
Karli yollarda izini belli etmemek
Gibi seni beklemek
Ne sen donmeye heceslisin
Ne de ben ''Don'' diyecek kadar cesaretli.
Herkes kendi yolunda artik
Benim buyudugum bahcede
sadece hüzün gülleri yetisiyordu
onlarla beraber topragi delmis
güne merhaba demis
onlarla aglamis, gülmüs
gözyasimi ekmegime katik etmisim,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!