Siz ne sanıyorsunuz kendinizi! ?
Güneş sadece sizi mi ısıtıyor?
Dünya sizin mi etrafınızda dönüyor?
Bakmayın öyle göğe “benim” der gibi!
Başını kaldıran herkesin gökyüzü…
ben ne zaman konuşmaya başlasam susardı yüzün,
susardı evren..
o an sonbahar olurdu.
ne olurdu bir güneş doğsaydı gözlerine,
ah diyorum... ne olurdu.
Paralel iki doğru misaliyiz aslında…
Uzay boşluğunda saklambaç oynuyorum…
Bir dinleti çalıyor uzaklarda,
Ben sadece adını duyuyorum…
Artık pembe pervazlı evler masallarda,
Bir diyardan bir diyara teşrif ediyorum…
Ben bekliyorum,
Umudum elimde,
Kokunu çektim bu gece doldum yine seninle,
Adını anarım,
Bir dua geçer içimden,
Dua bana karışır ben geçerim kendimden..
Umutlara bir bir tutunmak kolay değildi,
Kolay değildi yarım kalmış bir sözü tamamlamak,
Kelimeler sessizliğin koynundayken,
Çekip gitmek kolay değildi...
Gidiyorum..
Eksik bırakılmış bir cümle gibi,
Dolaşmak hayatın kıvrımlarında,
Her kıvrımda durmak bir lahza,
Düşünmek;
................... ne fayda?
Devrik bile değil bu cümle,
Ruhumun ruhuyla konuşması; kocaman bir günahtı,
Bu günah-tı sevdaya ilk nifakı bırakan…
Dar koridorlardan geçiyorum; günah tohumları ellerimde,
Pervasızca saçıyorum; sancılı gecelerin göbeğine…
-------
- hava soğuk,
~evimiz sıcak,
- dışarda çocuklar var,
~hangi çocuklar?
- sokak çocukları:(
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!