Emeklinin Feryadı Şiiri - Dursun Yelken

Bugün karşılaştım bir ahbap ile,
Merhaba! Nasılsın kuzenim? Dedi.
Şairsin, derdimi getir be dile;
Dünyada bozuldu düzenim dedi.

Şükür emekliyim, maaş var ama;
Melhem olmaz bir ufacık yarama.
Nereden başlasam düşerim gama.
Ocakta kaynamaz kazanım dedi.

Dibi bulmuş, maaşımı alınca;
Sevinirim ben de kendi halimce.
Ev sahibi selamını salınca;
Hayata küserim, kızanım dedi.

Sebze, meyve fiyatları yamandır.
Pazarı unuttuk hayli zamandır,
Bu gidişle hallerimiz dumandır;
Yaşarken hayattan bezenim dedi.

Hele uzaklaşma, daha bitmedi;
Ne şekeri, tuza param yetmedi.
Kara duman başımızdan gitmedi.
Almıyor dimağım, izanım dedi.

Alamadım, bir terlikti davamız;
Hanımla küsmüşüz, açık aramız.
Belki sene oldu ayrı odamız;
İçmeden sarhoşum, sızanım dedi.

Mazlumoğlu kaçtım, köşe-bucağa;
El yakıyor, yanaşamam cacığa.
Bir "püskevit" alamadım çocuğa;
Bunu da unutma ozanım dedi.