Emekli Şiiri - Ulvi Üresin

Elinde boş poşetin dert yanarsın
Şu sebep olduğun vatan ağlıyor
Geçmiş yılları özlemle anarsın
Ocakta boş duran sahan ağlıyor

Anam yapmış yazdan bir iki turşu
Hesaplayıp durmuş üç beş kuruşu
Örnek olur bize vakur duruşu
Tereyağı görmez tavan ağlıyor

Girince dar gelir çarşı pazar
Cepte erir paralar azar azar
Tane işi alırım diye kızar
Kesmeye kıyamam soğan ağlıyor

Gözü dolaşır vitrinde sulanıp
Şöyle bir but alsa yarını satıp
Ekmek banıp yese “doğrama” yapıp
Boş elleri gören oğlan ağlıyor

Bahçeye diktiği üç beş kök pancar
Sabah akşam yiyor iştahı açar
Aynaya bakınca neşesi kaçar
Üstünde gömlek armağan ağlıyor

Kırk yıl hizmet ettim koca devlete
Şimdi muhtaç etti yeni cekete
Bakıp dururum şundaki servete
Parayı üst üste yığan ağlıyor

“Allah, Kuran, iman” dedi aldandık
Tabağımdan çaldı, yedi aldandık
Her yerimizi elledi aldandık
Bizi inek gibi sağan ağlıyor

Hani sende saraylar, yatlar, katlar
Överek bakarsın için rahatlar
Lüks içinde vaaz veren gavatlar
Nefesiyle bizi boğan ağlıyor

Sen yok musun sen ! Sürünen emekli:
Ayağı çukurda eli değnekli
Yaşattığını, yaşaman gerekli
Gençler umutsuz da doğan ağlıyor