Kalemim sustu..!
Şiirlerim ağır yaralı, söylenecek bir söz kalmadı bu aşktan geriye..!
Ne dokunaklı bir şiir, nede aşka dair bir kelam yazamaz oldu yüreğim..
En kötüsüde sensizliğe attığım ilk adımımda yolumu kaybettim..
Oysaki vatan bilmiştim seni kendime, sana sığınmış, güvenle kurulmuştum tek odalı evine..
Meğer ne çok odan varmış senin..!
Vatan bildiğim yüreğin, sıradan bir hanmış..
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
"Nöbetsiz bir hastalığın çaresizliğine gömdüm seni,
Ölecekken bıraktım seni üstelik
tedavisini üstlendiğim şiirlerimi de yanıma alarak..!"
nasıl güzel bir tasvir bu böyle , mest oldum!
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta