Elveda İstanbul! Şiiri - Şehrazat Yeşil

Elveda İstanbul!
Seni çok özlicem.
Sabah yatağımdan kalktığımda ilk gördüğüm
O masum yüzünü çok özlicem.
Sen ayrı bir güzelsin.
Güzellerin en güzeli belki de.
Günlük koşuşturmacalarını da özlicem.
Koşuşturmacaların sayesinde zamanın
Hızlıca akıp gitmesini de..
Bastığım her karış toprağını da...
Minübüslerinden, otobüslerinden, otomobillerinden
Çıkan o berbat egzos dumanını bile özlicem.
Annemi bıraktım sana emanet,
Ona gözün gibi bak İstanbul.
Anam beni 9 ay taşıdı
Ben onu omzumda taşıyamadım ama
Sen onu taşı ben gelene kadar.
Kırılgandır anam dokunsan ağlar
Değme yaralarına İstanbul.
Ey İstanbul kardeş!
Taşıdığı yükten dolayı omuzları çökmüş
İçine akıttığı gözyaşlarından dolayı yüreği yorulmuş
İçi dolmuş, ama hala evlatlarım diyen
Hala savaşın diyen babama çok iyi bak.
Ben ona iyi bakamadım.
Güldüremedim yüzünü belki, yardım et sen güldür yüzünü.
Kardeşlerime de sahip çık
Onlar savunmasızlar İstanbul.
Gerçek yüzünü bilmiyorlar.
Bekle beni İstanbul kardeş...