Çıktığım kervanda yolda kaldığım,
Hâne-i kalbimde seyre daldığım,
Rüyalar görsem de doğru sandığım,
Bir yudum zehirmiş bu zemin meğer.
Kendimi kendimle kandıradurdum.
Âlime, câhile, herkese sordum.
Cevabı kendime uzakta buldum;
Hakikat hududu aşmışım meğer.
Ziyade olmakta şimdi zehirler.
Feryâda varmakta durduğum yerler.
Yuttuğum her söz, döktüğüm terler;
Yaş olup gönlüme akarmış meğer.
Bollukta yüzdüğüm şu derin suyun,
İçinde kaldığım derin uykunun,
Bağrında doğduğum bu kahpe yurdun,
Şerbeti ağzımı yakarmış meğer.
Kayıt Tarihi : 11.10.2025 02:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
2022 *Paris'ten memleketime dönerken kaleme aldığım nedâmet dolu itirâfım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!