Elveda Gülsarı Şiiri - Çizgili Mavi

Kalem, kâğıt ve sükûta mahkum kelimeler…
Ay ışığı değil;
Gün ortası yakamozu.
Güneş,
Bulutların ardında, bırakmıyor yakamızı!
Hani bir yağsa;
-yağacakmış gibi durgun, gökyüzü.
Ve saatler,
Ve kuş sesleri penceremde.
Adınla başlayıp adınla biten,
Gizli, devrik nağmelerde.
Kalem; kelama dargın.
Kelam; kağıda suskun.
Kağıt; sırrıma meskun!
Ve bir de gözlerin…
Kel alaka vakitlerde,
Gözümde beliren hayallerin,
Cenneti gözlerin!

“Açlıktan ağlaya ağlaya, yetim çocuklar gibi peşinden gittiğim gözlerin!”*

*Cengiz Aytmatov, Elveda Gülsarı.