Elveda Demek Şiiri - Şiirimsi Adam

Yastığımda hayin bir yalnızlık tınısı,
dört duvar,
pencere sus-pus...
bulutlar geçiyor,
kara ve sis içinde...
bu gri şehrin sokakları dar,
denizi acıların eşiğinde çırpınan...
martıların çığlıklarını ulaştırmak zor,
çünkü turnalardır şehrinin üzerinde gezinen...
bizimkisi bir karasal iklim senfonisi,
nasır tutmuş coğrafyaların çıldırışı...
'elveda! ' demek zor...
silmek seni zihnimin en kuytu yerlerinden,
bu daha zor...
közleri sönmüş bir aşkın küllerinden gayrısı yok,
ne bir ses, ne bir resim...
büyürken anlamak kaybedişleri,
ve anlayıp büyümek en acı gidişleri,
boynu bükük,
susuz kalmış bir menevşe gibi o pencerenin önünde,
kağıtlarda yazılı bu kalıntılarla,
'elveda! ' demek zor...
çok zor...