Gözlerimde batan güneşin isyanıydı gözyaşlarım.
Kalbimde kopan fırtınanın haykırmasıydı ağlayışım.
Yaptığımız son konuşmanın hatırasıydı yazdıklarım.
Bu limandan ayrılıyorum artık sevgilim; Elveda!
Denizde yelken açmış gemilerin fırtınası oldum;
El'lerde aşksız kalmış fakirlerin babası oldum;
Gönüllerde çaresiz öten bülbüllerin dostu oldum;
Yollar düştü bana İsyankarım! Sevgilim Elveda!
Bu son mektubumdur. İnanki sevgilim sana,
Bakmadın sen ''abdal''dır; ''Kara'' dır diye bana,
İsyanım sana değil inan Sevgilim; Kara bahtıma!
Ayrılık düştü bana sitemkarım sevgilim; Elveda!
Kayıt Tarihi : 10.1.2009 23:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!