Elveda Şiiri - Kaan Gurur

Artık geride kaldım, is kokan mazilerde saklanbaç oynuyorum
Arama beni bir daha, sorma "Neredesin" diye
Ben bile bilmiyorum hangi cehennemin kaçıncı katındayım
Kovulduğum barların sayısı kadar derin bir çukurdayım
Gözünden düştüğüm kadar boşlukta
Rüya görmeyecek kadar uyanığım lakin
Gerçek olmadığını düşünecek kadar da uykulu
Sanki arayacakmışsın gibi de yazmaktayım satırları satır gibi bir kafayla
Bozuntuya verme hayatını şimdi
Evlisin, mutlusun, yaşa git öylece
Unuttulduğumu bile bile yazıyorum sana göndermeyeceğim bu şiirleri
Belki vardır hala ruhumuzda bir çekim
Belki vardır hala içinde bir mevsim ki beni ısıtsın
Saklıyorum hala Mayıs kokan mektuplarını
Kan kardeşi olduğumuzda akıttığımız kanı
Bir de akınca dünyamı karartan göz yaşlarını
Konuşmuyorlar belki benimle senin gibi
Ama gösteriyorlar bir zamanlar beni deliler gibi sevdiğini
Sevgin değildi seni sevmenin nedeni
Kendinden nefret eden kendini seveni sevebilir mi ?
Kendinden nefret eden sevecek yer ara güzelliği
Tek o kalsın ister bereketin arasından
Yok olsa fark etmez dünya sevince yitik birisi aşk kokan kırmızı çiçeği
Benim kırmızı çiçeğini çaldılar, neylerim şimdi ?
Hisler geçmez artık pastel renklerden ileri
Gri tonajda çizilmiş bir sürrealist resim gibi
Yemek dilenen piç bir haydut gibi
Selameti şeyhde arayan bir köylü gibi
Duvarın dibinde kaldım eski evin
Belki bu ev bizim evimiz olurdu sana kal diyebilseydim
Gitme diyemedim ki kal diyebileydim
Tercih senindi ve sen beni "Bir zamanlar"da bırakıp gittin
Ben bittim, ben geberdim her gün
Şaraplar tükettim, sardım tütün
Esrarla dost oldum, torbacılarla olduk bir bütün
Sen çobanlık yaptığın koyunun yünününde yattın
Ben taş zeminde belimi kırdım
Ama unutmadım, bırakmadım
Bir gün ölürsem bulacaklar cesetimde mektuplarını, mektuplarımı
Resimlerindeki yırtıkları, ateş yanıklarını
Gireceğim mezara, gelsen de çok geç olacak
Yine de gel sen, dirilirim belki aşkınla
Elveda yeniden aşkım, elveda...