Elveda Şiiri - Melike Cakmak

Tövbe edemem ben
çünkü
çünkü korkuyorum
Korkuyorum aklanışlarımdan sonraki yüklerden.
Sakar süzgeçlerin dev devletlerinin revası
Son demlerine kadar kirletiyor rüyalarımı.
Arkası suskunluğun çıbanlarıyla kaplı
Soluk ay işığı ile kandırılmış yerlilerin
Tan yeri ağarırken gözlerinin kamaşması
Ve gün yüzüne çıkmış bezgin yaralar
Zihinlerinde ilk kez bir rahatsızlık tohumu serpiştiriyor
Ruh korkularından dolayı büründü tene
Tenimse tüm bunlara izin veriyor
Izin veriyorum ,ama tövbe edemem
Tövbe edemem
çünkü korkuyorum.

Katliamlardır işi o Yaz günü nemlerinin
Yağmura karşı kışkırtıcı bir sataşmadır.
Minicik avuçlardır gübresi azgınların.
Kimisi gözleriyle görmek için yeşerişini gül fidanının
Pencere kenarına kilitliyor varlığını.
Göğsüne taş bağlayıp gezenlerin sanılıyor ki
Omuzları dik ve Benliği en dirilerden bir yağma.
Kesiktir kolları,
şekil vermek için taşıyanların kızgın demirleri.
Ben ki ayağa kalkamayacak kadar
Büyük darbelerle savaştığını zanneden..
Bir hörgüç bile olamadım bu dünyaya.
Tövbe edemem ben
çünkü
çünkü korkuyorum.

Elveda...