Bir yanımız “koy ver gitsin” diyordu, yaşa doya doya,
Bir yanımız tutsak ediyordu kendine, çarpa çarpa.
İki yanımızı da biliyordum, seviyordum iki yanımızı da.
Ama en çok, bu yandaydı yaramaz sözlerimiz,
En çok bu yanla sevişiyordu çünkü gözlerimiz.
Sana dökülür mü sanırdın sözcük,
Süzülür mü derdin, dizeye kelam?
Sevdi diye seni, bu masum yürek,
Kalem tutsak oldu elde be adam.
Duayla ismini, dilde gizledim.
Kolunda olmayan güzeli,
Bağladın kendine ezeli,
Söylettin en acı gazeli,
Bu hangi günahın bedeli?
Bu gül ki, ateşte kızardı,
Pejmürde dünlerden, ele sen taşı,
Eldeki günlerden dile tüm yaşı.
Sanma ki dertsizdir aşığın başı,
Çok yaş gördü başın hep yanağında.
Dizip sıra sıra, derdi kederi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!