Elsiz ayaksız Şiiri - Dağlar Özügüç

Ağlayanların derdine katlanmak için
Gecenin karanlığına sanki biraz ihtiyaç var
Çünkü gecelerde ağlayanların tamamını
Sabaha ulaşamama korkusu sarar
Bu yüzden geceden sabaha ulaşma umudu zor iştir
Gün var iken çeken bilir gecenin kıymetini
O yokken seven çeker karanlığın hasretini
Ulaşılamayan o garip sabahın tesellisi
Yazık ki seven için bir kuru söz iledir
Ne yapalım ?Seni sevmeye gücü yetmedi
Çok istedi ama sabaha çıkamadı
Ölümüne sevmek işte bu kada nankör bir iştir
Sevmek bir ihtiyaçtan mı doğdu sanırsın
Sevmek bir zamanda kala kalma halidir
Sevgi bir bilincin dışa vurumudur
Öyle bir vurur ki seni kör eder
Sonrada kendine elsiz ayaksız esir eder