Nasîpti kader mi kazâ mı anne
Elem mi keder mi cezâ mı anne
Almadı hiç kimse rızâmı anne
Nihâî râhmete ermişim anne
Günâhalara sevâp katayım dedim
Üstümden kemliği atayım dedim
Varımı yoğumu satayım dedim
Önüne kendimi germişim anne.
Sen yavrûm diyorken o aşkım derdi
Senin varlığına alıştım derdi
Ben bu ayrılığa çok şaştım derdi
Ömrümü ömrüne vermişim anne.
Soldan vuruyor biriktirdiklerim
Âhûzâr içinde çektirdiklerim
Üzerine tir tir titrediklerim
Öz yavruma bile elmişim anne
Bana bakan gözler şüphe içinde
Kimi bende kimi cephe içinde
Yaşayamam artık kâhpe içinde
Sağlamlar içinde kelmişim anne
Eriyip gidiyorum azar azar
Sezâî eyledi yüzlere nazar
Azrâîl gelse de artık ne yazar
Ölümü önüme sermişim anne.
Sezai Efiloğlu 2
Kayıt Tarihi : 16.7.2020 11:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!