Ellerini Bana Sakla Şiiri - Mustafa Çifci

Belki de çocukluğumuzun ebem oyunlarında unuttuk içtenlik ve paylaşım duygularımızı. Evcilik oyunlarımızda saklı kaldı çocuk yanımız. Aşktan uzakta büyüdük. Doğum günlerinde birbiri ardına söndürürken titrek mum ışıklarını, büyüdükçe azalır sandık içimizdeki acıları. Büyük adam olmaya özendik hep. Büyürken bedenimiz, çocuk yüreğimiz uçurtmalarda kaldı. Şimdi bile, aynı oyun değil mi sevgili? Bir yaş daha büyürken yılbaşlarında, geçen zaman unutulup gidiyor işte. Geriye kalan, bir kaç güzel günden ve unutamadığımız acılardan başka nelerimiz var ki? Senin neyin var sevgili? Yarınlara kalabilen neyin var?

Unutma sevgili, birbirimizden başka gidecek hiç kimsemiz yok bizim bu şehirde. Kimsesiz çocuklar gibi yapayalnız kalmış olsak ta, biz bu kentin çocukları olduk artık, ayrılmak yok, başka şehirlere gitmekte yok. Sende gitmeyeceksin, ben de. En çok seni seveceğim ben, sende seni. Başka dünyalara, başka insanlara, başka dostluklara, başka aşklara gerek kalmayacak birlikte yarattığımız dünyamızda. Her ne olursa olsun sen bana yeteceksin, bende sana. Biz, birbirimizi sevmek için, bu aşk için yaratılmışız, inan buna. Biz, sonsuza kadar birbirimize bağlı kalmalıyız.

Bilirsin, insan sevgisine ihanet etmeye görsün hemen kirlenir. Gönlünde birden fazla sevgiye yerdiğinde ortadan ikiye ayrılır, iki sevgisini de kirletmiş olur.
Ellerini Bana Sakla Sevdiğim...
Seni Bekliyorum...
Seni ve Ellerini…
17.08.2025