Ellerin Söylüyor Sonsuzluğu

günün miadı dolarken
ve çağlayanlar geride kalırken
yargılandı çığlıklarımız
yargılandık

yandı zaman
suskunluğa gömüldü toprağın yaraları
(bir de anlayabilseydik şu karabasanları)

köklerini inkâr eden hep güz kuşları mıydı
hep hazan mıydı vuslat günlerini tek tek sayan
bohçasını isyanla dolduran

çağır düşlerimi
rüzgârın geceye uyanışını izlesin bulutlar
güneşi yâd etsin soluğunu tutan kerpiç duvarlar

tut beni sarhoşluğumdan
hiç kavrayamadığımız kuzgunî acıları anlat
eksilen taraflarımızı
özlemi anlat

şimdi sen değil
ellerin söylüyor sonsuzluğu

ADALI Dergisi / Haziran-Temmuz 2006

Ellerin Söylüyor Sonsuzluğu
Hayal Yayınları / Haziran 2009

Feride Özmat
Kayıt Tarihi : 2.6.2006 13:56:00