Ellerin Çok Üşür Şiiri - Nesrin Akalmış

an doyuran sevgiler besleyen biçare
göğsünde sömürürken zaman duyguları
intihar mektupları döşenir yollara siyah beyaz
yazgındır ayrılık

kimliksiz izler bırakırsın gecenin yüzüne
daha bir kara
daha bir kirlidir o yüzden
sabahı karşılayan saatler

ölümlerden ölüm beğenemez ellerin
ezilir hecelerce cümlelerde
bin parçaya bölünür
diline zehir pişmanlığın

küf kokulu bir nefes gelir dokunur şahdamarına
unutulmuş sandığın eski bir aşktan
bitersin tozlu bir hatırada cansız
yankısızdır artık heyecan

üç beş adımlık yolda eriyiverir ömür
hiç ummadığın kadar kanarsın
şaşarsın koştukça kısalan zamana
gözlerinde biriktirirsin kabuk tutmaz yaralarını

yalancı doyumlarda aklını avutursun
fakir beklentiler takılır parmakucuna
ellerin çok üşür
yolunu şaşırınca avuçlarına nişan çizgiler

artık kıraçtır umudun toprağı
hasatsız mevsimler toplarsın salkım saçak
kekeme bir inilti peydahlanır boğazında
yakar geçer son sesini susarsın

toprağına kök salmaz şimdi hiçbir korku
kaybedilecek değerlerin kalmayınca
ki cesaretsizliğindir güvencen
sarılırsın acizliğine daha gurursuz