Yine bütün zaaflarımın özgürlük kazanacağını bilerek ve korkarak saklanmış ve kutsanmış resimlerine bakıyorum…
Kocaman kara gözlerin ve sevgili öpüşlerimin merkezi olan çenen ve ellerin… Ellerin; yani bir dünya yaratsam ve yarattığım dünyanın ilahı olsam ve
o dünyada var olan her canlı sapkınlık içinde olsa ve o dünyayı alt üst etmem gerekse, sırf sen dokunmuşsun diye bağışlayacağım ellerin.…
Bak, yine kontrol etmeyi başaramadığım bir özlem anındayım;
ağrılı, sancılı, ürkek ve tedirgin
ve diz bağlarını çözen bir an…
İçimde; beynimin en ilkel yerlerinde, en ilkel duygularımın delikanlı planlarını, içeriği önemli olmayan bir ideolojik şiddetle, tanıdık yüzlerde resm etme depremini yaşıyorum.
Sabır diyorum, sen diyorum, Gözlerin diyorum. Ellerin diyorum! Ellerin!
Zal Barlin
Zall BarlinKayıt Tarihi : 6.6.2012 11:01:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!