Ellerim Yok Şiiri - Emir Saltat

Kimin elini tutsak bizim zannediyoruz.
Sadece avuçlarımız terliyor oysaki,fazladan gülüyoruz.
Ekstradan kalbimiz çarpıyor,gereksiz yere konuşuyoruz.
Nereden başlasak anlatmaya hep aynı son.
Ne zaman tamam desek içimiz hep eksik
Cüzdanımızı kontrol eder gibi yokluyoruz ruhumuzu,tedirginiz.
Hep tetikteyiz çünkü hedeften emin değiliz.
Kimi vursak biz ölüyoruz,alnımız terliyor,fazladan kanıyoruz.
Prometheus oluyoruz,alkol karaciğere saldırıyor,içimiz Olympos dağı
Ateşi çalmasaydı diyoruz,sigaramızı nasıl yakacaktık.
Joshua gülüyor,Ali'nin gözleri kapalı,benim ellerim yok.
Aynaya bakar gibi bakıyoruz yüzlerimize,sarhoş değiliz.
Hep çakır keyifiz çünkü kendimizden emin değiliz.
Kimi konuşsak kendimizi eleştiriyoruz.
Ruhumuz terliyor,fazladan eksiliyoruz.