Ellerim Masum Bir Çocuktur

ELLERİM MASUM BİR ÇOCUKTUR

Bu şiirin üzerine bir bomba düşmeli,
Uyutmalı insanlığı, vicdanı, merhameti,
Ve üzerine bir ölü toprağı serpmeli,
Duymayan kulakların.

Elimdeki kumandayı çiğniyordu paletler,
Bir taraftan, “Kapat şu kanalı” diyordu iç sesim,
Bir sonraki kanalda curcuna var,
Ne gerek bunca kasavete,
Her koyun kendi bacağından asılıyor işte*…
Duydum da, duymaz olaydım,
Meğer ne kadar kötüymüş iç sesim,
Onu duydukça, kesilip durdu nefesim…

Şiirlerim,
Vicdanın sesini duyan bir çocuktur şimdi.
“Sizden biri bir belaya rastlayınca,
Eliyle düzeltebilirse eliyle,
Diliyle düzeltebilirse diliyle,
Hiçbir şey yapamıyorsa buğz edin” diyen,
Yüce peygamberimize şükreden…

Ellerim masum bir çocuktur şimdi,
Güneşe gülen,
Gölgesine ağlayan,
Oyuncaktan yapılmış uçaklardan, tanklardan korkan,
Gözlerini annesinin sütünde kapatan,
Emdikçe kanayan,
Kanarken soran,
“Çocukları küçük kurşunlarla mı öldürürler?” diye.
İçime infial düşer,
Dudaklarımı ısırır,
Şiirlerimin yüzü kızarır,
Kalemim, kırar kendini…

Arsız bir cümlenin içine yamadım umutlarımı,
Onu da vurdular.
Feryada zerk olmuş sözcüklerimle,
Zifire dönmüş vicdanlardan merhamet dilendim,
Gözyaşlarımı çektim tesbih niyetine,
Şiirlerim ağlayan bir çocuktur şimdi,
Üzerine ölümün yağdığı sokaklarda…
Artık sokaklar da kaldıysa…

Yanaklarım Yusuf yüzlü bir çocuktur,
Hayallerini tankların paletlerinde eskiten,
Açlığını ölmüş annesinin memesine kundaklayan,
Çığlıklarını mermi seslerine gizleyen,
Ve
Dualarını Allah’a şikâyet etmek için saklayan.
Sanmayın ki yetim kalan, üşüyen, acıkan,
Sanmayın ölen benim,
Sizin ölen insanlığınızın yanında…

Babamın parmaklarından şefkat damlardı,
Saçlarımı okşayan elleri,
Meramımı anlayan gözleri vardı.
Her defasında,
“Korkma, biz cennette de beraber olacağız” dedikçe,
Evimizin penceresinden bir melek uçar,
Odalarımız nur gibi parlardı.
Çoğu zaman yüzümü yüzünde bulurdum annemin,
Uykusuzluğu açlık böler,
Annemin dualarında sabahlardı gözlerim.
Ve bir gün, kulakları sağır eden,
Bir patlama düşer yüreğime,
Artık canım acımaz,
Karnım acıkmaz,
Ve akmaz gözyaşlarım,
Yüreğim, cenneti özleyen bir çocuktur şimdi...

Âdem Efiloğlu
23 Mayıs 2025