Ellerim en itaatkar yerim

ELLERİM en itaatkar yerim

bir kent nasıl susarsa geceleri
öylece sustum,karanlığımla örtünerek
oysa en kötü kararın olmaya bile
dayanacaktı bu yürek...
Hep gökyüzüm sınırsızlığım oldun
ve ilk uçlarımı susturdun
bir kez daha mapus oldum
çitlendim kilitlendim
oysa isminle bile ay şahrud
sözcükler ısınırdı dilimde
lal oldum...
Ellerim en itaatkar yerim
bir kez olsun teninde tutuşamayan
sancıdan doğransada öz ateşiyle kalan
için, için sönen ellerim
meğer kararsızlığımın sıratına un serdim
bilsen nede çok türkü söylerdim...

Benim yarim mekteplerde hocadır
her mevsimde açan gülden goncadır
şahrud'uma hasret hain gecedir
içimin ırmağı şahrud nicedir

Ay şahrud sen kendini ne sandın
hani hayat veren sestin ırmaktın
kurumuş yaprağa bile nefestin
meğer mapustan da beter kafestin

Saçın sökülende omuz başına
şelaleler akmaz olur bilesin
gözün dökülende her bakışına
sol yanımda yangın çıkar neylersin...

Gün olaki elim tuta elini
devran döne saram ince belini
üzüm gözlüm çözsen bi yol dilini
gör o zaman seyduna'nın halini