Ellerim Şiiri - Buğra Yener

tutacak biri
olmadığı için
yetim büyümüştür
ellerim
aç yatan bir çocuğun
büzülmesi gibi
ceplerimde

gölgesiz
kuru bir ağacın
kuş konmaz dallarıdır
kırılıp iki yanına düşen
ellerim
belki bir bahar
dağlarında
çimlenir

limanına demirlemiş
sıcak sularında
yüzmeyi unutan
hantal bir geminin
çapasıdır ellerim
vakti geldiğinde
demir alamayan…

kurulduğu zaman
evdeki fare kapanı
gibi ellerim
anlarım fareye yapılan
kalleşliği
bozarım hemen oyunu
kalır iki köşesinde
fare kemiriği
ellerim