Ellere ne ki II Şiiri - Birkan Demirci

Gözlerim dalmış Kadıköy iskelesinde,
Martılar bile susmuş, fark ettin mi?
Geçmiş diz çökmüş zamanın dizine,
Yar benim, yaram benim — ellere ne ki?

Elimde solmuş bir fotoğraf karesi,
Adın hâlâ sıcak dudaklarımda,
Unutmuşsam adımı bile seninle,
Kayıp benim, arayan benim — ellere ne ki?

Karanlık bastığında Moda sahiline,
Bir çay, bir sigara, bir iç çekiş daha,
Kalbimde yıllar öncesinden bir ses,
Aşk benim, sancı benim — ellere ne ki?

Ayşe demişim, Zeynep sanmışsın,
Sevdaya yük biçmişsin, tartmışsın beni.
Oysa ben yanarken kendimle,
Ateş benim, kor benim — ellere ne ki?

Ve hâlâ ağlıyorsam geceleri,
Bana kalır, kimse bilmez sebebini.
İstanbul’u ezberlemiş bir yalnızlıkla,
Şehir benim, sessizlik benim — ellere ne ki?