Ellere Konuşan Dili Neyleyim

Sorgusuz sualsiz, bülbüle sevda
Bahçemde açılan gülü neyleyim
Susku dolabıyla dönmezken dünya
Ellere konuşan dili neyleyim...

Seher vakti jale düşerken güle
Kokusu aşk olur öten bülbüle
Yari gül olana, reva mı çile
Ellere konuşan dili neyleyim...

Sevda otağında gönül eylerim
Dağların ardından yari peylerim
Bilmem ki sazıma neler söylerim
Ellere konuşan, dili neyleyim...

Irmakta yıkanan yari göreydim
Döşüne dökülen saçı öreydim
Sinemi avutan güller dereydim
Ellere konuşan, dili neyleyim...

Sevgisi içinde garip bur kulum
Yare söyleyemem verse de zulüm
Ona kavuşmadan almasın ölüm
Ellere konuşan, dili neyleyim…

11 – 01 – 2004 – 12. Viyana