Elit Şiiri - Ozan Öztürk

1.
Elit kızlığı bütün haşmetiyle örtüyor kafeyi
hürmetkar dikiliyor karşımda
kabilemin son ümidi
2.
sütlü bir kahveyi karıştıra karıştıra bir girdap doğuruyorum
elitten
3.
dudakları kırmızı bir açmaz gibi
ayrılışa yanaşmıyor hiçbiri
elleri örtüyor anarşiyi
perdeleniyor anaç iradesi
öldüresim geliyor bekareti
iffeti kırbaçlayasım
vahşet dolup eyvah boşalıyorum
4.
elleri hep böyle eldivensiz mi bekleyecek beni
hangi teskin
sevinin çekiminden çekilen kanımı
ta
ademin çocuklarından süregelen
mülkiyet ihtirasımın hafiflemiş zuhru
zina endişemi ketleyecek
örtsün ellerini
hem o eller nüdür fotoğraflara
o gözler o esen gözler çok uzaklara bakar
o iki gözüm iki çeşme memeleri
susuzluğa gelmez
dudaklarının gülmeleri geniş olur
kaybolurum
o bronz ah o akdeniz teni
derin olur hem
iki amcamda öyle bir tene boğuldu benim
ürktüm
örtsün etini.