Elinde Bavulu Yar Gidiyor Şiiri - Baki O ...

Bavulu toplamış, veda etmeden
Elinde bavulu yar gidiyor.
Dönüp de bir kez ardına bakmadan
Elinde bavulu yar gidiyor.

Adımların yankısı odada hâlâ çalıyor.
Cam kenarındaki eski fotoğraflar
Birer birer soluyor gözlerimde.
Soluyor…
Ve sen gidiyorsun,
Gidiyorsun…

Kapının sesi hâlâ kulaklarımda.
Bir veda mı bu, yoksa yalnızlığın ilk nefesi mi?
Sokak lambaları titrek ışıklarıyla
Geceyi bölerken
Senin gölgen uzaklaşıyor.
Her adımın bir parçamı benden alıp götürüyor…
Ve sen gidiyorsun…

Bavulun içinde ne vardı?
Hatıralar mı, sözler mi, sessiz suskunluk mu?
Hepsi toplanmış gibi.
Ve sen gidiyorsun.
Gidiyorsun…
Ve ben hâlâ buradayım…

Gözlerim takip ediyor seni.
Yağmurun altında yürüyorsun
Ve bir şarkı bile söylemiyorsun.
Sanki dünya bile senin yokluğuna hazırlanmış,
Sokak taşları bile sessizliğe bürünmüş.
Bürünmüş…
Ve sen gidiyorsun…

Dönüş yok gibi.
Her adımın bir boşluk bırakıyor.
Ve ben burada,
Ayrılığın tam ortasında
Nefesini sayıyorum rüzgârda.
Zaman ağır…
Her saat bir ömür gibi ağır…

Evimizin köşesinde bıraktığın izler,
Halı üstündeki gül yaprakları,
Buzdolabında unutulmuş birkaç meyve…
Hepsi birer sessiz hatırlatıcı,
Her biri beni biraz daha acıtıyor.
Acıtıyor…
Ve sen gidiyorsun…

Geceleri uyuyamıyorum.
Rüyalarımda seninle konuşuyorum,
Ama sabah olduğunda yalnızlığın ağır sesiyle uyanıyorum.
Fark ediyorum ki
Her veda geri dönüşsüz bir yolculuktur.
Ve ben bu yolda seni bekleyen boşluğumla yalnızım.

Bazen düşünüyorum,
Ya sen dönersen? Ya da başka biri
Aynı sessizlikle yavaşça hayatıma sızarsa?..
Ama şimdi sen yoksun
Ve her şey eksik, yarım, sessiz.
Sessiz…
Ve ben buradayım…

Ama biliyorum ki acı bir yerlerde güzelleşir;
Her kırık kalp bir gün kendi melodisini bulur.
Ve ben de buradayım,
Her vedanın ardından doğan sessizlikle,
Her kaybın ardından büyüyen kendi gölgemle.
Gölgemle…
Ve sen gidiyorsun…

Sessizlik ağırlaştıkça,
Her hatıra bir yara gibi açıldıkça
Gözlerim bir şeyleri kavrıyor
Ve ellerim boşluğu tutmaya çalışıyor.
Ama biliyorum ki sen artık gidiyorsun.
Ve bavulunla birlikte
Hayaller de savruluyor rüzgâra.
Savruluyor…
Ve sen gidiyorsun…

Şimdi vedalar kısa,
Ama acılar uzun…
Ve ben, bu sessizlikle konuşan,
Bu ayrılığı yazıya döken,
Bu boşluğu hisseden kişi olarak
Son sözümü bırakıyorum buraya:

Ve tüm bu yalnızlığın,
Tüm bu kaybolmuş adımların,
Tüm bu sessiz gözyaşlarının içinde
Bıraktığım tek imza Kul Ortak:

KUL ORTAK