İnsan, nefret ettikçe küçülür,
Sevdikçe okyanus yürekli olur.
Yatağında kıvrılan nehir gibi,
Göle akmak da bizim elimizde
Okyanus kadar geniş olup,
Her zerreye kucak açmak da.
Biliyorum ayıp ve mânasız
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Devamını Oku
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta