Elimi Tut Şiiri - Aslı Evrensel

ayrı hayatlarda beraber geçirdiğimiz yıllar bitti
çok şey değişti vedasız gidişinden sonra
buralar daha bir başı dik
daha kendinden emin
daha yalın
güneşli günler daha az gösterir oldu yüzünü
gözlerime bıraktığın
gözlerindeki pırıltı pek bakmaz oldu aynalardan
ardından bakınca
duruluyorum

gidişine kırgın
cevapsız seçeneklere bakıp
seninle gurur duyuyorum

bilemez kimi yan yana yürümeyi
uzaktan sever birbirini
cesaret edemez
sarılıp söylemez
yüksek sesli hayatlarda
vedaya yakın
duyulur fısıltılar
gizliden söylenir
çekingen
ürkektir
sevgi mırıltıları

gülüşler özlenirken en çok
artık biliyorum
neden kendi yolundan gitmez
en çok beklediğine yüzünü dönmez insanlar

hadi demiştin
ışıklar ve perde!
oyununda son sahne
sırtı dönük
ve sessizdi tiradın
sen
selama çıkmadın
ben
alkışlarla uğurlamadım

şimdi tut elimi
eşyalarında saklı kokunla
hala buradayken biraz biraz

ardından bakarken gidişine
ağaçlar kulağıma fısıldıyor
demişsin ki
üzülmesin
günü geldiğinde
yolu düşlerine varacak
adanılanlar gerçek
elinden alınmayacak

gülümse
kırılsam da gidişine
sensiz de kalsam
yürüyorum
biraz güçlü
biraz kırılgan
gizliden
yüreğimin sesiyle
şimdi
elimi tut
denizlere bırak beni anne