devam etmekte
Düştüğümüzde mi canımız yanar,
Yoksa düştüğümüze üzüldüğümüzde mi?
Yalnız kaldığımızda mı çok üzülürüz?
Kalabalığı gördüğümüzde mi?
Terkedildiğimizde mi yalnız kalırız,
Yalnızlığı kendimize yakıştırdığımızda mı?
Şefkatin baş harfini bir iğne ucuyla dokundursaydınız tenime
Oluk oluk kan akardı
Damarlarım öyle açtı sevgiye
Yaşlar hazır beklerdi gözümde
Hasret canıma tak etmişti
Bekleyişteydi her hücrem, her zerrem
Ben duygularımı yazamam
Ya kalemim kırıktır ya ucu bitmiştir
Ya da sadece yazım kötüdür
Sayfalara sığamayacağından falan değil yoksa
Şiir yazamam mesela
Çok düşünürüm, sonu gelmez
Hep acelemiz vardır bizim
Kaldırımlar şikayet eder
Hırsla ezer geçeriz diye
Kulakları zehirlidir çocuklarımızın
Yalanı, küfrü esirgemeyiz
Kavga gürültü eksik olmaz sıcak yuvamızdan
Sevgi hoştu, güzeldi
İyilikti merhametti,
Sevgi candı, can verendi
Bilinenin aksine
Sevgi çok tehlikeliydi
Yeni hevesler, yeni umutlar
Gözleri bir filme benzer
Her sahnesini ezbere bildiğim
Ama adını hatırlayamadığım bir film
Saçları, ormanı çağırır bana
Sanki her gün gezdiğim,
Kokusunu ezberlediğim
Ne zaman ki hava sıcaktır, yakar kavurur
Bilirim bir derdin habercisidir
Kimine yağmurdur fırtınadır içine dert olan
Bana açan güneştir başıma gelecek
Bilirim ne zaman bir gül açsa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!