Elif Türk Şiirleri - Şair Elif Türk

^ Bir türkü söyle/se şimdi bana,
Yurdum/un en mavi kıyısı/nda..
o yan/ık tenli yağız ozan..
ve kaybol/sak türkü/ler´de
yürek, yüreğe kaç/sak ora/dan..
ben sazı/nı kıskan/sam,

toplamak gelmiyor içimden odamı
dağınık kalsalar bu gün ne olacak ki
tıpkı darmadağın buklelerim gibi
her köşesinde bu kasvet odanın
yılgın ve de benden bıkkın anılarım

hani insanım ya ben
kızmaya da hakkım var
kırılmaya da
ve var olmaya varlık deryasında
ki unut ma bir damlaydım ben bir zamanlar
anamın rahim duvarında

vah seni zalim rant
sağlama yarışı
şiir´e/demi uzandı
zehirli değneğin ucu

şiir´ki her his ordan

şimdi kadınlığımın
tüm nü kelamlarıyla
süslemek vardı
arsız bir şiir´i...

madem ki öğüt dedin dinle o hâlde benim güzel bacım
sevdaları ki zamanın hep yarım
unutmamalısın göçmen sevdalar hep kırar kanatların
ve deva olunduğunda dertlerine sahte sevdaların
bilincinde olmalısın başka diyarlara uçacaklarının
dahi meyletmemelisin rendelenmiş aşklarına zamanın

dizesine hece düstüğüm sensiz şiirimin
vuslat vaktinde kalemime değse hani cümlelerin
ben hazlansam yazsam seni
hapsolsa şarkılara bensizliğin...

ya nehirdir insan
_ya dere_
ya ömrün boyunca
bir defa çağlayamadan
durgun akar
karışırsın zoraki

duyuyormusun ayrılığın
nefesi ensemizdeki
şimdi gözlerinle çizdiğin
hic bir gitme der şekli
durduramaz bu ayrılığı vallahi

Korktum! !

Sığındım gözlerine
yapma n´olur
ağlayıp´da
g/özden düsme/me