Elif oldum
Önüme bir yol koydular
Ben hep ben oldum
Dokundum nokta oldu
Hem yüreklendirdiler
Hem korkuttular
Seni ben mi seçtim?
Hayat çıkardı karşıma
Bilmeden belki baktım bir an
Düşünüp anlamadan...
Ben hiç plan yapmam ki...
Çoğu zaman denerim.
Sevgi emekmiş
Sevgi beyaz bir gül gibi güzelmiş
Milim milim işlenen bir dantel
Çatlamış toprağa akan nehirmiş
Dingin kalbin çarpıntılarıymış sevgi meğer
Büyümek gerekmiş bunun için
Sevmiyorum arkadaş karıncayı,zorla mı?
Çalışkanmış,bana ne?
Yardım etti mi Ağustos Böceğine?
Etmedi ve güldü de üstelik haline.
Sevmiyorum işte çockluğumdan beri.
Kıskandı Ağustos Böceğinin mutluluğunu,
Kötülük iz bırakır yara gibi
Ve döner,gelir yüzünü
Zifir siyahına boyar.
Akıl kayar gider bazen
Birakırken yerini öfkeye
Nefretin kuyusunda yer arar insan
Büyük bir şehir gibidir
İçimdeki yaralar...
Kimi evleri taştan,
Kimileri sıradan...
Yıpranmış basamaklara pas vermem
Yenileri aşındırdığım kadar
Kış bazen yüreğinizde martıları çarpıştırır.
Kristal beyazı bir müjde gibi kalbinizi aydınlatır.
Tatlı gülüşleri perçinler haşin yağan yağmur
Göğün karanlık yüzünde dolunay
Sanki bekçisidir geçip giden ilk anın
Bu sana son gelişim,son isyanım sevgilim
Artık dönüşü olmayan bir yola girdim
Birarada olmamız gerekiyorsa eğer
Mutlaka gönderecektir seni bana kader
Bir daire gibi olmalıdır ilişkiler
Dönüp durmalıdır sevgiler içinde
Bir adam vardı bir zamanlar
Sevdalı bakışlarını gizlemek için
Boşu boşuna eğerdi başını bir yana
Cebine saklardı aldığı gülü
Sarılırken sevdiğine
Gizlice ceketinden çıkarıp koyardı
Ben şimdi bir kelebeğim yola çıkmaya hazır
Terkettim kozalarımı birer birer karanlıkta
Gönlüm kanatlarım kadar uçmaya aşık
Ve al bir gül gibi narin hayatın karşısında
Yokedemedi ipek bağlarım hevesimi
Çırpındı durdu yüreğim deli dolu ruhumla
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!