İçimde tarif edilmez bir coşku var
Kafesten kurtulan kuş gibi
Vadi aşağı koşan tay gibi
Rüzgara karşı giden yelken gibi
İçimde tarif edilmez bir korku var
Gidiş yolundaki sisten
ama geçecek biliyorum
her biten aşk gibi
bu da izler bırakacak
ve unutulup gidecek
haklısın
geriye sadece yazılanlar kalacak
yanımdayken mi sensin
uzağımdayken mi
yanımda mı aşığım sana
uzakta mı
neden eksik kalıyorum hep
neden yetmez zaman hiç
sınırlarına ulaştığını sandığında
karşına çıkan o engeldi asıl sınır
ekstremleri hesaplamaya çalışırken
karşısında ezildiğin
gün olup bitecek dediğimiz
Yalnızdık
Hepimiz
Bir şekilde
Kimse ötekinin içinde olup biteni görmüyordu
Kendine gömülmüştü herkes
Sessiz çığlık doluydu heryer
bir adım veya bir kelime ötededir özgürlük...
yeterki sen korkunu yen...
hissettiklerini söyle...
iki dudağının arasına hapsettiklerindir
seni mahpus eden
hadi biraz daha cesaret....
övün beni ki bileyim
neye ihtiyacınız var
övün beni ki bileyim
neye ihtiyacım var
övün beni ki göreyim
nerde arşa değdi başım
bir yerde kırılır bu döngü
bir yerde bir an biter belki içimizdeki savaş
bir yerde bir gün açılır belki insanlar
bir yerde belki bir gün hiç korkmadan incinmekten
bir daha hiç geri dönmemecesine
kendileri olur belki yeniden insanlar...
hayata atılmak mı?
hayata katılmak mı?
ne zaman başladı bu döngü?
ana rahminden atılmakla mı?
atılgan olmak önemliydiyse eğer,
insanları beklemeyi bıraktığında
en güzel konsere gideceksin
bıraktığında beklemeyi
kendini daha da derinden seveceksin
bıraktığında kendini
keşfedeceksin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!