Sarı yaprakları saçlarında beliren hüzünlü bir sonbahar Yaşıyor istanbul gönülde...
Dışarda kopuk bir kalabalık hırıltısı duyulur.
Kimisi batık hayattan, kimisi asparagadan dem vuruyor...
Ve sen aklımdasın yine ansız amansız...
Bir zaman seçiyorum gelmiyorsun beklemek boş.
Sen gelmesende artık yalnız değilim yalnızlık zor geliyor...
Çünkü içimde yalnızlığa doymuş bir şehir büyüyor.elfida...
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
