Hani “anlat” dedin ya,
Ellerini tutmadan nasıl anlatayım seni?
Leylak kokusu gibi, sustuğum yerden başlarsın,
Elena, söyle:
Nasıl anlatayım seni?
Bir çift söze sığacağını mı sandın,
Elena, bakma öyle; bu satırlara sığmazsın.
Bihaber sanki kelimeler varlığından,
Bir şiir olmasın ki, seni anlatmayan...
Elena, söyle:
Nasıl anlatayım seni?
Aşkı bilmeden “beni anlat” dersin,
Gözlerin kâğıda sığar mı zannedersin?
Ömür kalbe sığmamış,
Sen, çapulcu bir deftere ruhu mühürlersin.
Elena, söyle:
Nasıl anlatayım seni?
Çocuklara el sallayan ben yok,
Rüzgâra acıyan ben yok,
Saçlarını toprağıma eken ben yok,
Kalbe çıra bağlayıp gönül ıstan ben yok,
Elena, söyle:
Nasıl anlatayım seni?
Elena, bir sevda koptu içimde, haberin yok,
Göz bebeklerine düşmemek için ne yapabilirim?
Rüzgârına kapılmadan nasıl durabilirim,
Düşünmeden nasıl yaşayabilirim seni?
Elena, söyle:
Nasıl anlatayım seni?
Bak, kuşlar bile bizimle uçuyor,
Bulutlar yağmur yerine seni yağdırıyor,
Yıldızlar kayarken adını tutuyor,
Geceyi göğsüme sarıp seni uyandırıyor...
Elena, söyle:
Nasıl anlatayım seni?
Mehmet Emin Gülicem
Mehmet Emin GülicemKayıt Tarihi : 23.7.2025 12:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!