Elâheh Şiiri - Esra Keskin

Iki farklı dilde
Aynı anlamı taşıyan sessiz harf düşmesiyiz elaheh

Ellerimde acının içsel tıngırtısı
Ve gitmelerin hüzünlü telaşı
Ve içimde unutulmuş baharlar
Ve yüzyıllardan kalma kuş ölüleri

Bilirsin kuşlar insan kalbinde çok yaşayamazlar elaheh

Üzerime örülen son kullanma tarihi geçmiş sevgilerden yoruldum
Canıma mıh gibi saplanan binbir parça kederi kabullenip sarılmaktan
Ve üstü kalsın deyip bütün bir hayatı tanrıya bağışlamaktan

Oysa
Bir kadın ölüsü 36 numara bir ayakkabıya sığıyor bu dünya da
Ve dilimde nostaljik şarkılar susuyor
Susuyor evrendeki tüm  sesler
Tenimde
Teselli olmayan yorgunluklar çoğalıyor
Penceremden içeri bir toprak kokusu yayılıyor
Toprak kokusu elaheh
Kimsessiz ruhların bedenini dolduruyor

Biliyorsun ölüm en güzel uykudur insana
Ve ruhum
çok uzak bir coğrafya unutulmuşluğu gibi kayboluyor
mutluluk tedavülden kalkıyor artık

Parmak uçlarına dolanan tüm bulutlardan özür diliyorum elaheh
Bir kere daha dokunma şansım olsaydı eğer
Gözlerinde baharı yeniden yeşertirdim
Affet
Artık ellerim
Ellerini iyileştiremeyecek kadar çok uzakta

ikibinonyedi