Ela gözlüm

Bu benim kendi savaşım,
İçimde binbir türlü felaketle yıkılmış virane bir şehir var, Bir güneş doğsa yada ay yüzünü gösterse,
Yeniden ışık doğacak sanki yüreğimin karanlık odalarına,
Dedim yaa bu benim kendi savaşım ,
Senin ela gözlerin karşımda marur,
Ben hala aynalarda kendimle kavgalı ,
Senin gülüşün deyse gözlerime,
Yeni baştan yeşerecek kır bahçemdeki papatyalar. Ben ise hala solup çürüyen bir tek gülü yeniden açar diye sulayıp duruyorum göz yaşlarımla.
Ederi neydi ki hüzünlerimin Darma duman etmeye gerek varmıydı yüreği
Acılarmı bastırmazmıydı rügarın savurup saçlarından burnuma getireceği kokun
Öyle işte Benim savaşım hep kendimle,
Kazanmam gereken herşey kaybetiğim birşeylerin gölgesinde yok oldu...
Bu yüzden geleceğim gülüşünle şenlecekken, geçmişimi yıkılmış o şehrin enkazlarına gömüp gözlerine haps olmayı seçiyorum...
Bundan sonra benim tek savaşım senin gözlerinleee..