Anladım ki yarım kalmak
İnsanın doğduğu yeri tanıyamaması
Büyüdüğü sokaklarda kaybolması
Hatta avcunun içi gibi bildiği bi yerde
Yol tarifi sormasıymış.
Anladım sonu yok seni sevmenin
Severken beklemenin
Beklerken özlemenin...
Anladım dönüşü yok gidişinin
Giderken bitişimin
Anlamazlar her gece mezarına baş koymayanlar,
Güneşin doğuşu nasıl da acı verir insana.
Anlamazlar yalnızlık rıhtımında demir atmayanlar,
Giden her gemi nasıl da burkar insanın içini.
Anlamazlar kalabalığın içinde yalnız kalmayanlar,
Uzun zamandır zihnimde yankılanan bi ses var,
Bu ses dehşetin sesi.
Sanki ölmek üzere olan bi insanın son haykırışları gibi,
Sanki son kez güldüğünü bilen birinin acı içindeki kahkahası gibi.
"BEN KİMİM?"
Bu gün anladım.
Ne kadar kaçsada,saklansa da insan
Ne geçmişi bırakıyor yakasını
Ne de olduğu bırakıyor olacağını
Bu gün anladım.
Ey ahu-yi siminim vuslat-ı hayalim
tahassur-i tecellim...
Eyledin beni sahib-i sevi
Sevi ki ne sevi
Sanki mütercim-i hayali
Her gece kendi mezarımın başında
Bir önceki günden daha hazin şekilde ölünce anladım.
"İnsan bir kere ölür" sözünün yalandan ibaret olduğunu.
Her gün yine aynı mezarın başında
Bir önceki günden daha eksik kalktığımda anladım.
Bu sabah yine buruk uyandım.
Önce bir kahve demledim.
Bir kağıt kalem aldım elime.
Sonra bekledim, ilham gelecekti güya.
Sonra hatırladım dün gece uyumadığımı.
Kıyısındayken en sakin denizlerin
Bir meczubuyum şimdi ıssız çöllerin
Lakin ne ben çöle gittim
Ne de çöldü bana gelen
Ben hala o deniz bildiğim yerdeyken
Her bitiş bir başlangıçtır
Biten insanın kendi değilse eğer;
Her ayrılık bir özleyiştir
Ayrılan sevgiliyse eğer;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!