İnsanlar bilirim ben
Çok eski günlerden
Yüzleri gülen
Sevgileri herkese yeten
Yoksulluk dökülse de üzerlerinden
Yine onlar verirdi hep kendilerinden
Öyle kolay değil insan olmak
İnsanda mutlaka vicdan olmalı
Yüreği sevgiyle dolu olmalı
Acıyı, sızıyı, hüznü bilmeli
Hem kendisi için yaşamalı
Hem başkalarına fayda vermeli
İnsan bazen sever
Sever de söyleyemez
Gelişini, duruşunu sever
Bakışını, gülüşünü sever
Sesinin tınısını sever
Sevdi mi uzaktan da sever
Herkesin sevdiği bir şey vardır
Kimi insan para sever
Napolyon gibi para para para der
Ben insan severim
Doğal insan
Olduğu gibi görünen
İsterim ki boş olmasın insan
Bir şey yapsın her durumda
Yaşadıkça.
İnsan değerlendirmeli zamanı
Kitap okumalı mesela
Bir dünya istiyorum
Ki; ne hırs, ne öfke olsun
Ne kıyım, ne kıyıcı olsun
Tüm insanlar alçak gönüllü
Halim, selim olsun.
Gönlü zengin, cömert insanları seviyorum
Merhametli, vefalı insanları
Hâlden anlayanları
Affedenleri seviyorum
Açık arayanları değil, kapatanları
Doğal insanları seviyorum
Eğer senin gözlerin olmasaydı
Dört gözle bakamazdım dünyaya
Gözümü dört açamazdım olaylara
Çünkü benim iki gözüm vardı.
Eğer senin ellerin olmasaydı,
Kadın ne o’dur,
ne bu’dur, ne şu’dur.
Kadın güldür, çiçektir
Şarkıdır, türküdür, şiirdir
Dosttur, saygıdır, sevgidir
Kadın candır, canandır
Ben kadınları severim
Edalı, vefalı, yurduna sevdalı
Emekçi kadınları
Acıyı şerbet edip içmiş
Hüznü içine çekmiş
Yorgun kadınları...
Değerli şairlerim
Şiirlerim hakkında değerli duygularınızı merak ediyorum. Okumaya değer buluyor musunuz? Eleştirilerinizden memnuniyet duyarım.
Sağlıkla, sevgiyle, içtenlikle...