Ekin Tarlaları Şiiri - Veli Han Yılmaz

Yazın boynu bükülen uçsuz bucaksız ekin tarlaları gelir aklıma,
Hatıralar gelir, çocukluğum canlanır...
Odamın soğuk ve nemli duvarına başımı koyarım,
Ilık bir rüzgar beni alıp götürür, söğüt ağaçlarının altında, bulutlu gökyüzüne baktığım eski anılara.

Dibine ışığın dahi giremediği muhkem ormanlardan,
Ve sarmaşıkların işgal ettiği korulardan geçerim.
Zihnimin derinliklerinde yolculuk ederken, ağustos böceklerinin serenatını, yaprakların hafif hışırtısını dinlerim.
Derken, bir soğuk rüzgar eser, beni yeniden odama getirir...