Ekimde sayılan şafaklar / Ali''ye Vefa..

Hasan Dağı''nı düşünür gibi Ali Kemal''e..

kaç gece anlattım sana Alim…
sırtını Ülker’e yaslayan Hasan Dağı şahit olsun!
savrulan ekimde mimlenmiş aşklara muhatap olmak;
alnı kel ve suratı asık kayalara dalarak
sigaraya hep yeniden başlatır seni..
yani beni dinlediğin için özür dilerim Alim
kötü bir alışkanlıktır mimlenen aşka kulak vermek,
ve sırta vurulmuş bir bıçağı hissedip bileylemek..

ben hep körtipizdim sevdaya dair Alim
yani toprağıma uğrayan kuşlar
eşeledikleri yalaklarında çimerler ve göçerler..
garipseme be Alim çünkü bizim oralarda
giden kuşların son demidir ekim..
göç yolunda oluşumuza da
toprağımızın bereketinden diyelim,
yoksa bu kadar kanamazdı eşelenmiş yüreğim..

mimlenmiş yara dediğin Alim;
kar kucaklamaya hazır şahikalara Ülker düşende,
nöbet kulübesinde sigara içmeyi göze aldırır askere..
çünkü nöbettekinin gözleri göçtedir
ve yüreği eşelenmektedir Alim..
ekimde “geriye dön! ” komutu duyan
kaç asker donar kalır
ve emre itaatsizlikten ceza alır,
de hele ekimden geriye dönmek kolay mıdır Alim? !

ekimde Aksaray, rüzgarını ayazlar bilirsin Alim
sende benim gibi her ekimde
pay ettiğimiz küncülü simiti düşünür
yanında bol şekerli çay içer misin?
anlattığım rüzgarlı yangınları da düşün Alim;
hani martta eğirmişti kirmen ipimizi,
ince ince dokunmuştu da
elibelinde ve bukağı yanışlı, yeşile bol al vurulmuş kilim..
işte o kilim; ekimde yandı bitti kül oldu.. neylim Alim! .

..
(t) ekim işte boş ver Alim..
rüzgarlı yangınlar yedim
sonra külümü serpiştirdim
bozuldu düzenim, ''tertipim Alim! ''