Ekimde Gidenler Şiiri - Coşkun Akarsu

SANA;
Ben gidersem zalimlik olur; sen gidersen cinayet.
Bunu böyle bil sevgilim ve karar ver nihayet.
Sen gidersin söner ruhum, bir mum gibi söner.
Kor ateş gibi içten içe yana yana söner.

Bulutlu günlerden nefret edeceğim ben şimdi.
Bir de ekimlerden.
İçimde çocukluğum vardı kırık dökük.
Ve sen ne zaman gelsen ona dokunurdun.
İyileşemezdim bilirdim.
Ama hayalin iyi gelir avunurdum.

Bu gün ruhum söndü.
Tüm şehir griye boyandı.
Bilirim bu ayrılık hiç yaşanmamış hikayeme ihanetlerin bedeli.
Aşk sadık olmaktı.
Sen aşıktın; ben hain!

Şimdi diyorsan bende vazgeçtim senden.
Aşksızlığımızı kutlayabiliriz artık.
Bir de içime cam kesiği gibi damlayan olmasa.
İnan duyar gibiyim şıpırtısını.
Mademki aldın çocukluğumun son kırıntısını.
Ben zalimim ama sen aşık değilsin artık.

BANA;
Hangi şair demişti 'Ayrılıklar da aşka dahil' diye...
Bence aşklar yüz yüze bakamadığında değil; başka yüzlere baktığında biter.
Ve günahların bedelidir sonunda yaşananlar.
Giden insanın içini söker, göz yaşını döker de gider...
Bana kalırsa en çok kalamadığı için gider.
Belki kal diyen olmadığı için gider.
Her gidenin ardından aynaya bakıp ben hak ettim bunu diyebildiğin de…
Artık tek başınasındır.
Tadını çıkarabilirsin değersiz yalnızlığının.